Space52 presents
Metamorphosis Unveiled
Featured at ART ATHINA 2023, ZAPPEION MANSION
Booth C8, 14-17 Sept. 2023
with: Dimitris Fragakis, Dimitris Kontodimos, Dionisis Christofilogiannis, Rene Habermacher, Giorgos Tserionis, Natalia Astraea, Nikomachi Karakostanoglou, Pantelis Vitaliotis – Magneto, Yorgos Papafigos
“Metamorphosis Unveiled” is an immersive and thought-provoking art exhibition that brings together the works of eight diverse artists, each offering a unique perspective on the intricate relationships between humanity, nature, technology, and emotion. The exhibition delves into the depths of human experience, inviting viewers to contemplate their own place within the grand tapestry of existence[1]. Through sculptures, paintings, and installations, the artists explore themes of transformation, connection, decay, and renewal, prompting visitors to reflect on the profound complexities of life and the world around them.
Astraea’s miniature yet monumental works beckon viewers to connect with the natural world and their inner selves. The texture created by coffee in her art elevates the experience, encouraging visitors to interpret hidden messages and notice the subtle signs that surround them. Papafigos’s sculptural devices embody the fusion of technology and the environment, provoking contemplation on the consequences of human invention. Utilizing industrial materials and medical instruments, these objects resemble contemporary grafting devices, which encompasses both the potential for transformation and the possibility of failure.
Journey through the evolution of Greek sculpture, from ancient inspirations to the idealized perfection of the human form. Karakostanoglou’s works capture the timeless fascination with proportions, poise, and the embodiment of artistic excellence. Her work may exemplify the idea that imperfection can enhance beauty and convey a deeper, more profound message. The “imperfect” elements as mentioned in “The Nude: A Study in Ideal Form” by Kenneth Clark within the sculptures could evoke a sense of humanity, vulnerability, and the cyclical nature of life.[2]
Tserionis’s porcelain sculptures delve into the depths of human emotions, exposing the darker facets of our nature. His grotesque yet anthropomorphic creations explore temporality, loss of empathy, and the primal essence that resides within us.
Vitaliotis’s acrylic paintings create a microcosm of psychology and emotion through graphic design and traditional painting. The interplay of forms conveys a nuanced language of feelings, inviting viewers to navigate the intricate landscape of the mind. Benjamin’s concepts of memory, allegory, and dialectical image might provide a lens through which to interpret the layers of meaning and feelings in Vitaliotis’ work.[3] Kontodimos’s urban narratives meld sculptural elements with the essence of city life. Everyday objects and architectural motifs converse in a visual dialogue that reflects the city’s history, structure, and ever-changing vitality.
Fragakis’s sculptures offer a glimpse into the interplay between primitive knowledge and contemporary perception. Sculptural relief frames house reimagined mental body parts, bridging the familiar and the new in an exploration of human senses and identity. Christofilogiannis’ drawings highlights the evolving intersection of technology, sexuality, and isolation. Drawing from architectural forms and mechanical components, his works evoke a sense of tension, reflecting the dualities inherent in the human experience. Heidegger delves into the essence of technology and its impact on human existence in “The Question Concerning Technology” which reveals a deeper understanding of these works.[4]
Habermacher’s works serve as a critical exploration of our attitudes toward history and the artifacts linked to it. Complementing this concept with his ceramic sculptures, a series of photographs presents sculptures positioned within simulated archaeological sites. These setups revolve around containers brimming with soil, accompanied by tools for measuring and excavation.
“Metamorphosis Unveiled” invites visitors to embark on a journey of introspection and exploration, where the convergence of art, nature, technology, and emotion unveils the complex threads that bind humanity to the world it inhabits.
__________________
[1] James William emphasized the impact of individual actions, no matter how small they may seem. He believed that our choices and behaviors ripple out into the world, influencing others and contributing to the collective human experience. This idea encourages a sense of responsibility and empowerment, reminding us that each person’s contribution matters in shaping the greater tapestry of existence.
[2] Kenneth Clark, Baron Clark, National gallery of art (Washington, D.C.).
Princeton University Press, 21 Oct 1972 – 458 pages
[3] Benjamin, Walter. “The Arcades Project” (Passagen-Werk). Edited by Rolf Tiedemann. Translated by Howard Eiland and Kevin McLaughlin. Harvard University Press, 1999.
[4] Heidegger, Martin. The Question Concerning Technology. In Basic Writings: from Being and Time (1927) to the Task of Thinking (1964). Edited by David Farrell Krell. New York: Harper Collins Publishers, 1993.
GR
Το Space52 παρουσιάζει
Αποκαλύπτοντας τη Μεταμόρφωση
Στην ART ATHINA 2023, Booth C8,14-17 Σεπτ. 2023
Δημήτρης Φραγκάκης, Δημήτρης Κοντοδήμος, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης, Rene Habermacher, Γιώργος Τσεριώνης, Ναταλία Άστρεα, Νικομάχη Καρακοστάνογλου, Παντελής Βιταλιώτης – Magneto, Γιώργος Παπαφίγκος
Η έκθεση “Αποκαλύπτοντας τη Μεταμόρφωση” είναι μια εμβριθής παρουσίαση που βάζει το θεατή να σκεφτεί τα οκτώ έργα καλλιτεχνών, ο καθένας από τους οποίους προσφέρει μια μοναδική οπτική στις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ ανθρωπότητας, φύσης, τεχνολογίας και συναισθήματος. Η έκθεση εμβαθύνει τα βάθη της ανθρώπινης εμπειρίας, προσκαλώντας τους θεατές να αναλογιστούν τη δική τους θέση μέσα στη μεγάλη ταπισερί της ύπαρξης[1]. Μέσα από γλυπτά, πίνακες ζωγραφικής και εγκαταστάσεις, οι καλλιτέχνες εξερευνούν θέματα μεταμόρφωσης, σύνδεσης, φθοράς και ανανέωσης, παρακινώντας τους επισκέπτες να αναλογιστούν τη βαθιά πολυπλοκότητα της ζωής και του κόσμου γύρω τους.
Τα μικροσκοπικά αλλά μνημειώδη έργα της Αστρέα καλούν τους θεατές να συνδεθούν με τον φυσικό κόσμο και τον εσωτερικό τους εαυτό. Η υφή που δημιουργεί ο καφές στην τέχνη της απογειώνει την εμπειρία, ενθαρρύνοντας τους επισκέπτες να ερμηνεύουν κρυμμένα μηνύματα και να παρατηρούν τα διακριτικά σημάδια που τους περιβάλλουν. Τα υβριδικά γλυπτά του Παπαφίγκου ενσαρκώνουν τη συγχώνευση τεχνολογίας και περιβάλλοντος, προκαλώντας προβληματισμό για τις συνέπειες της ανθρώπινης εφεύρεσης. Χρησιμοποιώντας βιομηχανικά υλικά και ιατρικά εργαλεία, αυτά τα γλυπτά μοιάζουν με σύγχρονες συσκευές μπολιάσματος
που συνδυάζουν το ενδεχόμενο μεταμόρφωσης αλλά και πιθανής αποτυχίας.
Ταξίδι στην εξέλιξη της ελληνικής γλυπτικής, από τις αρχαίες εμπνεύσεις στην εξιδανικευμένη τελειότητα της ανθρώπινης μορφής. Τα έργα της Καρακωστάνογλου αποτυπώνουν τη διαχρονική γοητεία με τις αναλογίες, την ευστάθεια και την ενσάρκωση της καλλιτεχνικής υπεροχής. Το έργο της μπορεί να αποτελεί παράδειγμα της ιδέας ότι η ατέλεια μπορεί να ενισχύσει την ομορφιά και να μεταφέρει ένα βαθύτερο, πιο βαθύ μήνυμα. Τα «ατελή» στοιχεία όπως αναφέρονται στο «The Nude: A Study in Ideal Form» του Kenneth Clark μέσα στα γλυπτά θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια αίσθηση ανθρωπιάς, ευαλωτότητας και της κυκλικής φύσης της ζωής.[2]
Τα γλυπτά από πορσελάνη του Τσεριώνη βυθίζονται στα βάθη των ανθρώπινων συναισθημάτων, εκθέτοντας τις πιο σκοτεινές πτυχές της φύσης μας. Οι γκροτέσκ αλλά ανθρωπόμορφες δημιουργίες του εξερευνούν τη χρονικότητα, την απώλεια της ενσυναίσθησης και την πρωταρχική ουσία που βρίσκεται μέσα μας.
Οι ακρυλικοί πίνακες του Βιταλιώτη δημιουργούν έναν μικρόκοσμο ψυχολογίας και συναισθήματος μέσα από τη γραφιστική και την παραδοσιακή ζωγραφική. Η αλληλεπίδραση των μορφών μεταφέρει μια λεπτή γλώσσα συναισθημάτων, προσκαλώντας τους θεατές να περιηγηθούν στο περίπλοκο τοπίο του μυαλού. Οι έννοιες του Μπέντζαμιν για τη μνήμη, την αλληγορία και τη διαλεκτική εικόνα θα μπορούσαν να παρέχουν ένα φακό μέσω του οποίου ερμηνεύονται τα στρώματα νοήματος και συναισθημάτων στο έργο του Βιταλιώτη.[3] Οι αστικές αφηγήσεις του Κοντοδήμου συγχωνεύουν γλυπτικά στοιχεία με την ουσία της ζωής της πόλης. Καθημερινά αντικείμενα και αρχιτεκτονικά μοτίβα συνομιλούν σε έναν οπτικό διάλογο που αντανακλά την ιστορία, τη δομή και τη διαρκώς μεταβαλλόμενη ζωτικότητα της πόλης.
Τα γλυπτά του Φραγκάκη προσφέρουν μια ματιά στην αλληλεπίδραση μεταξύ της πρωτόγονης γνώσης και της σύγχρονης αντίληψης. Τα γλυπτά ανάγλυφα στεγάζουν επανασχεδιασμένα νοητικά μέρη του σώματος, γεφυρώνοντας το οικείο και το νέο σε μια εξερεύνηση των ανθρώπινων αισθήσεων και ταυτότητας. Τα «Μηχανικά Σώματα» του Χριστοφιλογιάννη αναδεικνύουν την εξελισσόμενη σχέση τεχνολογίας, σεξουαλικότητας και απομόνωσης. Αντλώντας από αρχιτεκτονικές φόρμες και μηχανικά στοιχεία, τα έργα του προκαλούν μια αίσθηση έντασης, αντανακλώντας τις δυαδότητες που ενυπάρχουν στην ανθρώπινη εμπειρία. Ο Heidegger εμβαθύνει στην ουσία της τεχνολογίας και τον αντίκτυπό της στην ανθρώπινη ύπαρξη στο “The Question Concerning Technology” αποκαλύπτει μια βαθύτερη κατανόηση αυτών των έργων.[4]
Τα έργα του Habermacher λειτουργούν ως έρευνα της θέσης μας έναντι της ιστορίας και των αντικειμένων που συνδέονται με αυτήν. Συμπληρώνοντας αυτήν την έννοια με τα κεραμικά του, μια σειρά φωτογραφιών παρουσιάζει γλυπτά τοποθετημένα σε προσομοιωμένους αρχαιολογικούς χώρους. Αυτές οι αποτυπώσεις γίνονται σε δοχεία γεμάτα με χώμα, συνοδευόμενα από εργαλεία μέτρησης και ανασκαφής.
Η “Metamorphosis Unveiled” προσκαλεί τους επισκέπτες να ξεκινήσουν ένα ταξίδι ενδοσκόπησης και εξερεύνησης, όπου η σύγκλιση της τέχνης, της φύσης, της τεχνολογίας και του συναισθήματος αποκαλύπτει τα πολύπλοκα νήματα που συνδέουν την ανθρωπότητα με τον κόσμο που κατοικεί.
_________________
[1] Ο Τζέιμς Γουίλιαμ τόνισε τον αντίκτυπο των μεμονωμένων ενεργειών, όσο μικρές και αν φαίνονται. Πίστευε ότι οι επιλογές και οι συμπεριφορές μας κυματίζουν στον κόσμο, επηρεάζοντας τους άλλους και συμβάλλοντας στη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία. Αυτή η ιδέα ενθαρρύνει ένα αίσθημα ευθύνης και ενδυνάμωσης, υπενθυμίζοντάς μας ότι η συμβολή κάθε ατόμου έχει σημασία στη διαμόρφωση της μεγαλύτερης ταπισερί της ύπαρξης.
[2] Kenneth Clark, Baron Clark, National gallery of art (Washington, D.C.). Princeton University Press, 21 Oct 1972 – 458 pages
[3] Benjamin, Walter. “The Arcades Project” (Passagen-Werk). Edited by Rolf Tiedemann. Translated by Howard Eiland and Kevin McLaughlin. Harvard University Press, 1999.
[4] Heidegger, Martin. The Question Concerning Technology. In Basic Writings: from Being and Time (1927) to the Task of Thinking (1964). Edited by David Farrell Krell. New York: Harper Collins Publishers, 1993.
