Curated by: Dinos Chatzirafailidis
Participating artists: Dafni Atha, Katerina Komianou, Cecilie Skov, Leontios Toumpouris,
Corinna Triantafyllidis, Carlos Zorromono
Poster by: Pantelis Vitaliotis – Magneto
Supported by: CURRENT Athens, Danish Arts Foundation, Ministry of Foreign Affairs and
Ministry of Culture of Denmark, Municipality of Logroño
Opening: November 3, 2023, 8pm
Space52, Larnakos 28, Athens 104 46 | November 3 – December 2, 2023
No Self Control is a conflation between intimacy and inaccessibility. The exhibition transcends binary oppositions and strives for an in-between state that resonates with both the self and that which appears to be threatening to the self. Through the juxtaposition of different codes of abjection, it examines the fragility of the subject’s physical integrity and probes the more bestial aspects of their ego. Found somewhere between fascination and repulsion, this intuitive state builds on an emotive site that frustrates reason and deconstructs established meanings.
The exhibited artworks encourage the viewer to confront knowledge about the limits of their own bodies in palpable and visceral ways and demand an embodied response. This is a different kind of call from the one initiated by art that puts the viewer in a spectatorial position leading them to have a relationship with an object. Rather, it is a question of a solicitation to subjectivity, in which the artwork positions the viewer in an ethical relation that calls for their mercy, their grief, or their awe. Such aesthetic practice demands that viewers open up to the affective power of art and allow themselves to be moved by it. This idea builds upon feminist contributions to trauma studies by writers such as Jill Bennett (Empathetic Vision), Griselda Pollock (After-affects and aesthetic transformation) and Bracha L. Ettinger (Art as Encounter-Event).
Other works ignite a distressing dialogue between the body of the viewer and the materiality of the object, creating associations that can affect the spectator on a psychosomatic level. They are made by artists who utilize processes and materials to subvert conventional definitions of the socially sanctioned representation of human anatomy. Such pieces tap into the organic qualities of their materials, instigating a profound connection to the viewer’s living form. In this way, they disturb the viewer’s sense of their bodies’ spatial differentiation from the material object they are confronted with. Concerned with foreignness, they put a sense of claustrophobic smothering on the central stage, plumbing collective fears and anxieties.
GR/
NO SELF CONTROL
Επιμέλεια: Ντίνος Χατζηραφαηλίδης
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Δάφνη Άθα, Κατερίνα Κομιανού, Cecilie Skov, Λεόντιος
Τουμπουρής, Corinna Triantafyllidis, Carlos Zorromono
Σχεδιασμός αφίσας: Pantelis Vitaliotis – Magneto
Με την υποστήριξη: CURRENT Athens, Danish Arts Foundation, Ministry of Foreign Affairs
and Ministry of Culture of Denmark, Municipality of Logroño
Εγκαίνια: 3 Νοεμβρίου 2023, 8μμ
Space52, Λάρνακος 28, Αθήνα 104 46 | 3 Νοεμβρίου – 2 Δεκεμβρίου, 2023
Η έκθεση No Self Control πραγματεύεται μία σύγκρουση μεταξύ εγγύτητας και απροσπελαστότητας. Υπερβαίνει δυαδικές αντιθέσεις και αποβλέπει σε μια ισορροπία που συνδέεται με την προσωπική ταυτότητα και τις αντιληπτές προς αυτήν απειλές. Αντιπαραθέτοντας διάφορους κώδικες του απορρίψιμου [abjection], φωτίζει τις ατομικές ευαισθησίες και εξερευνά πρωταρχικές και κτηνώδεις πτυχές του εγώ. Τοποθετημένη κάπου ανάμεσα στη σαγήνη και την αποστροφή, αυτή η ενστικτώδης κατάσταση ματαιώνει τη λογική και καταρρίπτει κάθε νόημα.
Κάποια από τα εκτεθειμένα έργα ενθαρρύνουν τους θεατές να κατανοήσουν σε βάθος τα όρια της φυσικής τους μορφής και να έρθουν σε μια βιωματική αντιπαράθεση με αυτά. Σε αντίθεση με το είδος τέχνης που καθιερώνει μια αποστασιοποιημένη δυναμική θεατή-αντικειμένου, τα εν λόγω έργα προσκαλούν σε έναν εγγύτερο διάλογο, τοποθετώντας τον θεατή σε ένα ηθικό πλαίσιο, προκαλώντας το έλεος, τη θλίψη ή το δέος του. Πρόκειται για μία αισθητική προσέγγιση που λειτουργεί ως έκκληση στην υποκειμενικότητα, και παροτρύνει τους θεατές να βυθιστούν στη συναισθηματική ισχύ της τέχνης. Αυτή η ιδέα βασίζεται σε φεμινιστικές συνεισφορές στη μελέτη του τραύματος από συγγραφείς όπως οι Jill Bennett (Empathetic Vision), Griselda Pollock (After-affects and aesthetic transformation) και Bracha L. Ettinger (Art as Encounter-Event).
Άλλα έργα εγείρουν μια διαταρακτική συνομιλία μεταξύ του σώματος του θεατή και της υλικότητας του αντικειμένου, δημιουργώντας συνειρμούς που αντηχούν σε ένα ψυχοσωματικό επίπεδο. Αυτά τα έργα δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνες που υπονομεύουν τους ορισμούς της συμβατικά αποδεκτής αναπαράστασης τμημάτων του ανθρώπινου σώματος. Με αυτόν τον τρόπο, αναδεικνύουν την πρωτόγονη φύση των υλικών τους, δημιουργώντας μια βαθιά συσχέτιση με την φυσική υπόσταση του θεατή. Θολώνουν τις διακρίσεις μεταξύ θεατή και αντικειμένου, προκαλώντας μία αίσθηση κλειστοφοβίας, και αγγίζοντας συλλογικούς φόβους και ανησυχίες.
