Quentin Lefranc

Quentin Lefranc

‘Quentin Lefranc’, an in-depth reviw of the artist’s work by Maria Xylopoulou

Η δουλειά του Quentin Lefranc κινείται γύρω από τρεις βασικούς άξονες που επαναλαμβάνονται στην πορεία των έργων που φιλοτεχνεί: το έργο ως αφορμή για τον θεατή να δημιουργήσει μια δική του σχέση με το χώρο, τα όρια και η λειτουργία ενός ζωγραφικού έργου ως “παράθυρο” που ανοίγει ένα πεδίο σε μια άλλη πραγματικότητα, και η θέση της ιστορίας της τέχνης στη σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική. Βασικά χαρακτηριστικά των εγκαταστάσεων που δημιουργεί είναι η γεωμετρικότητα και οι χρωματικοί πειραματισμοί (Studio view, 2018, Supplement, 2017, Continuing sculpture, 2019) που έχουν ως σκοπό να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον στο οποίο ο θεατής θα έχει τον κυρίαρχο ρόλο. Τα έργα του Lefranc προκαλούν τον θεατή να περιπλανηθεί στον εκθεσιακό χώρο, να επιλέξει και να δημιουργήσει διαδρομές. Συχνά όπως στο έργο Opus (2019) επιλέγει να “κρύψει” το έργο, προκαλώντας ακόμη περισσότερο τον θεατή να επιστραφεί γύρω από τα γλυπτά. Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να εγκλωβίζει σε κυβικές φόρμες ένα στοιχείο του έργου, η πρόθεση του καλλιτέχνη είναι αντιθέτως να αφήνει ανοίγματα προς το θεατή και να χρησιμοποιεί υλικά που επιτρέπουν να δημιουργείται μια θολή διαφάνεια που εξυπηρετεί την αισθητική εμπειρία.

Giardino (2019), Aluminium, steel, white glass, sandblasted glass, wire mesh , 4 succulent, Board : wood, polyurethane paint, steel
Ιnclude me out (2019), Model : frosted glass, aluminium, 30 x 40 x 26 , 2017. PMMA and aluminium, 105 x 150 x 166 cm, 2019 Exhibition view : Twenty Five Elements, espace Commines, Paris (group show).

 

 

 

 

 

 

 

Η πρόσφατη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη στο Βερολίνο τον Οκτώβριο του 2019 πραγματεύτηκε τη δυνατότητα ενός έργου να δημιουργεί, με την υλική δομή που το χαρακτηρίζει και την τοποθέτησή του στο χώρο που το φιλοξενεί, πολλαπλές διαδρομές. Μέσα από κάθε διαδρομή που θα επιλέξει, ο θεατής, καλείται να ανακαλύψει το έργο σε μορφή εγκατάστασης  -σχεδιασμένο ως τόπο μελέτης- και να αναρωτηθεί για τα όρια που του θέτει στην διαδικασία αυτή ο ίδιος ο χώρος. Στην περίπτωση αυτή, η αρχιτεκτονική χρησιμεύει ως περιβάλλον και δίνει έδαφος στους πειραματισμούς του καλλιτέχνη που αφήνεται σε ένα παιχνίδι μεταξύ των στοιχείων της σύνθεσης του έργου και του τρόπου που λειτουργούν στον χώρο σε συνάρτηση με τον θεατή. Η εγκατάσταση Continuing Sculpture (2019) αποτελείται από μια ορθογώνια κατασκευή ύψους τριάντα εκατοστών που εκτείνεται σε ολόκληρη την έκταση του εκθεσιακού χώρου. Ο θεατής παραμένει αποκλεισμένος στο να πλησιάσει το γλυπτό.  Στην περίπτωση του Continuing Sculpture τα όρια της καλλιτεχνικής πρακτικής  και του έργου συμπίπτουν με τον ίδιο το χώρο που το φιλοξενεί. Το έργο λειτουργεί ως ένα σταθερό μοτίβο στο χώρο. Προσκαλεί σε μια «απαγορευμένη» περιπλάνηση κατά την οποία ο θεατής αναγκάζεται να ξεπεράσει τα όρια που του θέτει το έργο και να περπατήσει μέσα σ ’αυτό με σκοπό να το ανακαλύψει και να γίνει μέρος του.

Adhesive tape, lacquer on wood, variable dimensions, November 2014.

Η δουλειά αυτή μας οδηγεί να ανατρέξουμε σ’ ένα παλιότερο έργο του καλλιτέχνη το Route without error (2014) στο οποίο ο Lefranc τοποθετεί στο δάπεδο μπάρες σχηματίζοντας επίσης κατευθύνσεις και εμπόδια στην διαδρομή του θεατή. Ενώ αρχικά, η πρώτη εντύπωση που δίνουν οι κύλινδροι είναι πως πρόκειται για ραβδιά που προτείνουν στον θεατή μια πορεία στο χώρο της γκαλερί,  δείχνοντάς του πώς και προς τα πού θα κινηθεί, αντιλαμβανόμαστε τελικά πώς η παρουσία τους κάθε άλλο εμποδίζει μια παγιωμένη κατεύθυνση. Φθαρμένα και ραγισμένα, τα τμήματα ξύλου από πασσάλους ιππασίας διατηρούν ακόμη το στίγμα από το πέρασμα και τα λάθη των άλλοτε αλόγων και των αναβατών τους. Ο Lefranc καλεί συμβολικά το θεατή να επαναλάβει και αυτός με τη σειρά του  ”λάθη” στην παράδοξη αυτή διαδρομή. Φέρνοντας αυτά τα ζωγραφισμένα αντικείμενα στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί επιδιώκει να αποπροσανατολίσει τον θεατή και να περιορίσει εν μέρει τον περίπατό του.

Τα ίδια τα έργα στη δουλειά του Lefranc λοιπόν δημιουργούν τις συνθήκες που θα καθορίσουν το χώρο. Αυτές οι ιδιαίτερες συνθήκες δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της κάθε έκθεσης και η επιλογή των έργων γίνεται ανάλογα με την αφήγηση που θέλει να μοιραστεί. Κάθε έργο για τον Lefranc λειτουργεί ταυτόχρονα αυτόνομα και σε διάλογο με κάποια άλλα. Κάθε αφήγηση αποτελεί αφορμή θέσει ερωτήματα για τον τρόπο θέασης και τον ρόλο της τέχνης σ ‘αυτό. Η τέχνη, το έργο, η αρχιτεκτονική και ο χώρος είναι κυρίως μια εμπειρία για τον επισκέπτη που στις εγκαταστάσεις και τα γλυπτά του Lefranc από θεατής εξελίσσεται σε βασικό στοιχείο για την λειτουργία της έκθεσης.

Supplément (2017), Wood, OSB, glycerol paint. On an invitation from MPVITE in partnership with the HUB studio. Visible from June 16 to September 30, 2017.

Φτιάχνοντας μια εγκατάσταση, ο Lefranc ξεκινάει από το μικρότερο format που είναι η μακέτα και στη συνέχεια ανάλογα με τα μέσα που θα του δοθούν μεγαλώνει την κλίμακα και βγαίνει ακόμη και στον εξωτερικό χώρο. Κρεμασμένο στους εξωτερικούς τοίχους μιας δεξαμενής, το έργο Supplément,(2017) – μια ειδική εγκατάσταση που αποτελείται από βαμμένα σχέδια και πλαίσια με μεγάλες διαστάσεις – προκαλεί ασάφειες. Είναι τοίχοι, κάγκελα ή πίνακες ζωγραφικής; Το πράσινο χρώμα, δημιουργώντας χρωματικές αντιθέσεις μεταξύ του έργου και του γκρίζου αστικού περιβάλλοντος, δημιουργεί ένα ακόμη αίνιγμα στη λειτουργία του στο δημόσιο χώρο. Οι παλιοί ορισμοί της ζωγραφικής αμφισβητούνται. Αν  ένας ζωγραφικός πίνακας λειτουργεί ως ένα ανοιχτό παράθυρο στο κόσμο που προτείνει ο καλλιτέχνης και ο καμβάς θέτει τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας μέσα σ και έξω από αυτόν, στη δουλειά του Quentin Lefranc οι ιδέες αυτές ανατρέπονται. Το παράθυρο – καμβάς στα έργα του λειτουργεί ως ένα πεδίο πολλαπλών και συνήθως αμφίσημων αναγνώσεων, άλλοτε ως άνοιγμα και άλλοτε ως εμπόδιο (Studio view, 2018, Faraway 2018, Replique, 2017).

FARAWAY (2018), Sketch :  sandblasted glass, aluminium, steel, photo on dibon, 2018. Large version : PMMA, Aluminium, photo ondibon, 170 x 210 x 20 cm, 2018.

Leave a Reply

Your email address will not be published.