Γεννημένος στο Madison, πρωτεύουσα της αμερικανικής πολιτείας Ουισκόνσιν, ο Bair Ekleberry ζει και σπουδάζει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού στο εργαστήριο ζωγραφικής της Nina Childress. Η ζωγραφική του πρακτική βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη καθώς ο ίδιος έχει αφιερωθεί τα τελευταία χρόνια αποκλειστικά στην τέχνη και στην μελέτη της τεχνικής, του σχεδίου και του χρώματος. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του Ekleberry αποτελείται από σκηνές και πορτρέτα μεγάλης κλίμακας, εμπνευσμένα από έργα ορόσημο στην Ιστορία της Τέχνης, από όσους τον περιβάλλουν αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό του. Στην διαμόρφωση της ζωγραφικής του γραφής έχει επηρεαστεί από σημαντικούς σύγχρονους καλλιτέχνες όπως οι Alice Neel και Nicole Eisenman.
Η Μαρία Ξυπολοπούλου συναντά τον Blair Ekleberry.
Μαρία Ξυπολοπούλου: Από την Αμερική σε βρίσκουμε στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι. Η αγορά τέχνης του Παρισιού υπήρξε παρακινητική για αυτή την μετακίνηση;
Blair Ekleberry: Στα πρώτα χρόνια των σπουδών μου επικεντρώθηκα στην αρχιτεκτονική. Σπούδασα και εργάστηκα ως αρχιτέκτονας στην Καλιφόρνια, μέχρι που κάποια στιγμή η τέχνη κέρδισε το ενδιαφέρον μου και αποφάσισα να αφοσιωθώ αποκλειστικά σε αυτή. Η καθημερινότητα στις Η.Π.Α. με έκανε καλλιτέχνη και με οδήγησε στην επιλογή της μετακόμισης στην Ευρώπη με σκοπό να εξελίξω την ζωγραφική μου πρακτική. Φεύγοντας από την Αμερική δεν σκέφτηκα καθόλου την αγορά τέχνης αλλά την αγορά εργασίας. Το βασικό μου μέλημα ήταν να μπορέσω μέσω της τέχνης να διασφαλίσω την καθημερινή μου διαβίωση.
ΜΞ: Η θέση της παραστατικής ζωγραφικής, είδος το οποίο υπηρετείς, είναι στο επίκεντρο πολλών συζητήσεων στη σύγχρονη τέχνη. Τι σε οδήγησε να επιλέξεις τη συγκεκριμένη κατεύθυνση;
BE: Η ζωγραφική απεικόνιση συγκεκριμένων θεμάτων προέκυψε αυθόρμητα. Ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω ανθρώπινες φιγούρες ή φυσικά τοπία για να εκφράσω τις εντυπώσεις μου για όσα και όσους με περιβάλλουν. Ζωγραφίζοντάς τους προσπαθώ να τους καταλάβω, τους μελετώ με τον δικό μου τρόπο. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι τώρα θέλω να γίνω καλλιτέχνης και θα πρέπει να επιλέξω ένα συγκεκριμένο είδος για να το υπηρετήσω. Όλα έγιναν χάρη στο συναίσθημα της επιθυμίας να δημιουργήσω, αυτό με οδήγησε μόνο του. Φυσικά, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και τα ερεθίσματα που δεχόμουν στην αρχή. Η επαφή μου με έργα όπως ο πίνακας Another green World (Nicole Eisenman, 2015, LACMA) υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη της ζωγραφικής μου γραφής.
ΜΞ: Πρόσφατα παρουσίασες κάποια από τα έργα σου στον εξωτερικό χώρο ενός σπιτιού. Ενδιαφέρουσα επιλογή στησίματος. Πώς εισέπραξες την επαφή με το κοινό στο ιδιαίτερο αυτό εκθεσιακό πλαίσιο; Πρόκειται για ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς σε μια έκθεση ζωγραφικής σε ένα χώρο τέχνης.
BE: Ήταν μια πολύ ευχάριστη στιγμή και εμπειρία. Το κοινό ήταν περαστικοί, γείτονες, παιδιά και φίλοι καλλιτέχνες. Στο παρόν στάδιο της εξέλιξης της δουλειάς μου, που είναι ακόμα η φοιτητική πρακτική και οι δοκιμές, δεν με προβληματίζει το κοινό. Αντίθετα, χαίρομαι να μοιράζομαι αυτό που κάνω με όποιον το επιθυμεί, ακόμα και εάν πρόκειται για μια ανεπίσημη και οικεία συνθήκη.
ΜΞ: Κοιτώντας τα έργα σου, παρά τις μεγάλες διαστάσεις τους, έχω την εντύπωση ότι ξεφυλλίζω ένα ημερολόγιο, μοιάζουν σαν να είναι μια σειρά από προσωπικές σημειώσεις. Πρόκειται για σκηνές και πρόσωπα φανταστικά ; για αληθινές ιστορίες από την καθημερινή σου ζωή ή σκηνοθετείς με αληθινά πρόσωπα τις σκηνές;
BE: Στην πλειοψηφία των έργων πρόκειται για εικόνες που προκύπτουν από τη φαντασία. Όμως σε αρκετά ο πρωταγωνιστής διατηρεί χαρακτηριστικά που παραπέμπουν φυσιογνωμικά σε εμένα (π.χ. κόκκινα μαλλιά). Αυτός ο «ζωγραφικός» ήρωας των έργων που μου μοιάζει εξυπηρετεί μια ενδοσκοπική διάθεση σε στιγμές μυστικότητας : εκφράζει το άγχος, την μοναξιά ή την απογοήτευση. Στιλιστικά και τεχνικά, έχω μελετήσει ιδιαιτέρως την ζωγραφική της Alice Neel (1900-1984), και τις γραφές των Chris Kraus (1955-) και Maggie Nelson(1973-), οι δουλειές των οποίων υποστηρίζουν έξοχα ότι το προσωπικό μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα περιοχή για την διερεύνηση και την αναπαράσταση ευρύτερων, πολιτικών θεμάτων.
ΜΞ: Ένα ακόμη χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων σου είναι οι θεματικές αναφορές στην ιστορία της τέχνης (ex. Radicalisation 2020).
BE: Οι αναφορές αυτές έχουν ως σκοπό να επανεντάξουν ένα παλαιότερο θέμα σε μια σύγχρονη συνθήκη. Καλούν τον θεατή να κάνει τις συνδέσεις και να σκεφτεί το σήμερα μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος. Δεν θα κρύψω όμως ότι και από πλευρά τεχνικής εξυπηρετεί πολύ ένα καλλιτέχνη να δανείζεται στοιχεία από προγενέστερα έργα. Είναι μια αφορμή για να δουλέψεις και πάλι ένα έργο που έχει αφήσει το στίγμα του στην ιστορία της τέχνης χωρίς όμως να το αντιγράψεις. Όντας ακόμη φοιτητής αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι στην καλλιτεχνική πρακτική που ακολουθούμε στο εργαστήριο στην σχολή.
ΜΞ: Οι ανθρώπινες φιγούρες αποκτούν συχνά γιγάντια χαρακτηριστικά που παραπέμπουν συνειρμικά στους πίνακες των ανθρωποφάγων που δημιουργούσαν οι βραζιλιανοί καλλιτέχνες τη δεκαετία του 30 (π.χ. Tarsila do Amaral 1886-1973). Τα ίδια τα έργα όμως, παρατηρούμε ότι είναι επίσης μεγάλων διαστάσεων. Αυτή η μεγέθυνση της κλίμακας μπορεί να εξυπηρετεί ώστε να μην υπάρξει μια σύνδεση με την αισθητική της εικονογράφησης κόμικς;
BE: Για την τεχνοτροπία στις φιγούρες των έργων δεν έχω μελετήσει κάποιο συγκεκριμένο στυλ ή καλλιτεχνικό κίνημα. Είναι μια προσωπική επιλογή. Πιστεύω ότι συμβάλλει ώστε το προσωπικό να γίνει μνημειώδες, να φύγει η αναπαράσταση από την πραγματικότητα και την ρεαλιστική συνθήκη. Στο στάδιο που βρίσκεται η σειρά των έργων που ετοιμάζω, χρειάζεται να δουλεύω σε μεγάλη κλίμακα κυρίως για να πειραματιστώ τεχνικά. Δεν έχω ποτέ αισθανθεί ότι θα ήθελα να αποφύγω την σύνδεση με την εικονογράφηση βιβλίων ή και κόμικς. Δουλεύω παράλληλα και έργα σε μικρότερη κλίμακα μέχρι να πάρει συγκεκριμένη μορφή η σειρά και να προκύψει μια ενότητα.
Περισσότερες πληροφορίες για τον καλλιτέχνη : www.blairekleberry.net
